Mario:Ja ja ja na een heerlijke natte, super gaven, verassing training van gisteren. Was het vandaag vol aan de bak conditioneel kracht. Maar ja wat gebeurt er als je te laat ben in de les????? Dat lees je zo wel het waren er toevallig vandaag 3 personen.

Looppas spiertjes los lopen maar. Met uiteraard een aantal diverse oefeningen er tussendoor zoals push ups. Sit ups. Door je knieën zaken en met vlakken hand de grond tikken. Oh oh oh lekker hoor. Vandaag groepjes van 4 en 2 kussens en op tempo werken met stoten trappen en nog vele diverse andere dingen. Dit samen met Wouter Zijl Don Priem en Matthaeus en dit was heerlijk.

Ja en daar komt ie wat gebeurt er nou als je te laat ben. Dan mag je aan het einde van de les voor over bukken en dan mogen de aanwezige leden een voor een je een flinke pets op je reed verkopen. Maar wel met vlakke hand. Hahahahahahahahahaha.
Na deze training ben ik gelukkig weer helemaal voldaan. Echt weer een heerlijke top les. Thx senpais Priscilla Lambregtse en Erwin idema. En iedereen suc6 morgen bij de selectie training. En ik zie jullie bij de demo middag. OSU LOVE IT!!!!!

Mario: 
Tja een verassing training wat moet je daar van voorstellen als dat wordt gezegt ........... mmm we moesten in ieder geval verzamelen in berkel of pijnacker. Eenmaal op de plek aan gekomen zagen we surfplanken raftboot en een tube bootje liggen. Bij een sloot en dus jaaaaaa!!!!!! een groot feest op het water GAAF!!!!! Met dank aan senpai Priscilla Lambregtse en Erwin idema Lennert Lambregtse als instructeur en de dame in kwestie waar van die pas begonnen bedrijfje is ik dacht dat ze Janneke heet heel erg bedankt voor de super gave les. Osu love it en tot over een paar uurtjes.

Joyce:
Vrijdag was eindelijk het moment daar dat er een einde kwam aan weken van onduidelijkheid. Ergens eind juni deed Priscilla namelijk de mededeling dat de training van vrijdag 30 augustus een verrassingstraining zou zijn. Wat we gingen doen was compleet onduidelijk maar we wisten wel dat we er nat van konden worden. De keuze was al snel gemaakt: natuurlijk doe ik mee! Met die keuze ontstonden ook de theorieën in mijn hoofd; ik bleef zelf steeds maar uitkomen op een bootcamp achtig iets en dan met wateractiviteiten erbij. Mijn liefste dacht ook lekker mee en die zag de grootste kans in het bouwen van vlotten bij een bedrijfje in de omgeving: goed voor de teamgeest. Mijn broertje had zelfs nog de optie dat we iets in een zwembad gingen doen.... Kortom het kon nog alle kanten op, 1 ding stond enkel vast: we zouden in ons karatepak rondwandelen haha. Naar mate de avond dichterbij kwam ging ik ook een beetje op Google zoeken naar de mogelijke opties. Maar daarvan werd het alleen maar onduidelijker, er waren gewoon te veel opties!

Eindelijk brak de vrijdag aan en kroop de tijd richting 19 uur, het tijdstip waarop ik met mijn broertje afgesproken had. Uiteindelijk stappen we met z'n drieën de auto in aangezien mijn mams ook mee ging om te kijken en foto's te maken, nice! We verzamelen bij onze vaste trainingslocatie en vervolgens rijden we in een keurig stoet weg. De parkeerplaats af naar rechts, 200 meter verderop weer naar rechts een wijkje in..... Op dat moment heb ik al een WTF gevoel, waar gaan we in godsnaam heen. Een klein stukje rechtdoor en we parkeren alweer, nou dat hadden we dus ook wel kunnen lopen hahahaha. Wanneer we de auto neergezet hebben lopen we richting de sloot, gewoon midden in een woonwijk..... oké dan!Er liggen ontzettend veel planken met peddels, een raft en een tube; duidelijk verhaal we gaan spelen in de sloot met karatepak aan, cool! Al zijn we buiten respect tonen we natuurlijk nog altijd aan de senpai's en dus is ons begin ritueel nu voor een keertje buiten op het grasveld naast het riet. Het is eens iets anders

Met alle formaliteiten achter de rug is het tijd om de zwemvesten aan te trekken en worden we in 2 groepen verdeeld. De eerste groep, waar ik bij zit, gaat als eerste de raft in en de tweede groep start op de planken. Ik stap als vierde de raft in en ga rechts voorin zitten. De bodem is al helemaal onderwater en dus heb ik al snel zeiknatte voeten. Wanneer we eenmaal allemaal zitten, een man of 12, varen we de sloot op. Een sloot zonder stroomversnellingen uiteraard, dan vragen jullie je misschien af wat daar de lol van is. Nou als je Lennert in de raft hebt zitten die jaren dan komt het alsnog helemaal goed. We hebben een aantal commando's die we uit moeten voeren en volgens mij zijn ze allemaal maar op 1 ding geënt; hoe krijgen we die boot zo snel mogelijk omver? Bij Rock 'n Roll moeten we vanaf de rand van de raft met zijn allen op de bodem gaan zitten, en ja dat is zeiknat natuurlijk. Bij high side left of high side right moet de hele boot naar de kant die genoemd wordt, en ja dat kan natuurlijk maar 2 keer goed gaan. De eerste keer blijft iedereen min of meer op zijn plek dus gebeurde er weinig, maar de tweede keer donderen we toch echt omver en belanden we met karatepak en al in de sloot.

Het is absoluut de slappe lach gegarandeerd wat nog erger werd toen ik de boot weer in moest. Doordat ik zo hard moet lachen ben ik zo slap als een vaatdoek en dan kom je dus echt dat ding niet meer in. Gelukkig was daar een reddende engel in de vorm van Mitchel (dacht ik me te herinneren), deze grote vent trok mij aan mijn zwemvest het water uit waarop ik enorm elegant (NOT!) weer in de raft terecht kom. Dit ritueel herhaalt zich nog een keer en wanneer ik na het doen van buikspieroefeningen weer in de sloot donder geef ik het maar op en zwem ik naar de kant. Daar aangekomen valt me pas op hoeveel mensen er uit hun huizen aan het kijken zijn. Ze zullen wel denken: die gekken in hun witte pakjes met zwemvesten aan in de sloot.... Ach ja ze hebben nog gelijk ook maar de lol is het helemaal waard! Eenmaal aan de kant klim ik op het droge en dat doet zeer aangezien er distels staan. Ook kan je beter op en in het water zijn want daar is de temperatuur een eind beter.

Ik wissel dan ook snel met iemand die een plank heeft en ga weer op weg. Het peddelen op zo een plank lijkt simpel maar dat is het absoluut niet. Je kan op dat ding staan, maar met mijn raft escapades in het achterhoofd durf ik dat echt niet aan. Stel je voor dat ik nu het water in donder, hoe kom ik dan in godsnaam die plank weer op? Ik pedel dus op mijn knieën terug naar de kant en begin me daar aangekomen direct om te kleden. Helaas was dat even een stapje te snel en dus natte spullen weer aan en het water weer in. Wat gingen we doen? Ik maak geen grapjes: buikspieroefeningen op een plank, opdrukken op een plank en planking op een plank. Het is weer eens wat anders hahahaha. Dan zit de training er helaas echt op en kan mijn warme trainingspak weer aan, wat erg fijn was. Mijn karatepak is zeiknat en ruikt naar sloot maar ik heb een grijns van hier tot Tokyo om mijn lippen. Ja deze training was echt tof!

Yessss!!!!! De week van trainen is nu officieel aangebroken met vandaag een lekkere training conditioneel en technisch en toch ook wel een beetje kracht. Want vandaag vierde we ff de verjaardag van Robert Nulle die 29 was geworden afgelopen zondag meende ik? Dus 29 push ups toen werd er ook nog ff medegedeeld dat hij 18 kg is afgevallen dus zei onze gast sensei Marc de Roodt 18 push ups en Osu daar gingen we weer. En looppas ff de spiertjes warm lopen en ondertussen uitstoten en nog meer diverse varianten. En daar was tie weer looppas in een treintje maar nu moest iedere keer de achterste naar voren toe rennen en weer aansluiten.

Nog ff lekkere rondjes stoten en trappen op het lichaam gedaan en als maatje had ik de bruin gekleurde vakantie ganger Don Priem ff te pakken. En laten weten dat de vakantie nu weer voorbij was ;-p top Don.

En de wel bekende cirkel van kussens met 1 persoon in het midden en moesten we op chudan en cedan trappen met een wissel heerlijk maar zwaar. Ben dit keer redelijk voldoen. Maar nu op naar de les van morgen bij Su.

Tevens heb ik vandaag gemerkt op de site van Scs en Ssw dat er een blog bij is gekomen en ja wel hier komen de verhalen te staan die wij met ons alle schrijven hoe gaaf is dat!!!!! Dus ik zou zeggen typen en deel je ervaring. Het hoeft niet elke les hoor. Dus ik zeg nu weer OSU LOVE IT!!!!!! en tot morgen.

Nou deze razende reporter heeft vandaag maar weinig woorden voor deze les namelijk. Kracht, conditie, technische en erg trots op mijn zelf omdat ik merk dat ik alles steeds beter en langer vol kan houden YESSSS. nu ff chillen en morgen de volgende training bij Su LOVE IT. Osu!!!!!

De training van vandaag heeft veel bij mij teweeg gebracht....... (misschien voor sommigen te persoonlijk dit maar ik vind het leuk mijn visie op deze sport te delen )

Vandaag in de auto richting de training verzuchtte ik maar 1 ding naar mijn broertje: 'Als ik vandaag ergens behoefte aan heb dan is het wel een training met veel sparren' Al was mijn week in vele opzichten erg gezellig en vol leuke gebeurtenissen, toch bleef bij vlagen een rot gevoel van ontzettende leegte en verdriet mij overvallen. Een gevoel wat gisteravond echt de climax bereikte. Vanmorgen was ik nog altijd erg emotioneel en die emoties eruit stoten en trappen leek me een ontzettend goed plan. Mijn broertje reageerde lacherig; 'Ow maar zusje heb je het nog niet gehoord? We gaan de hele training alleen maar kata's lopen haha' Mopperend was mijn reactie nog: 'Nou mag het niet hopen!'

Eenmaal in de sportzaal is het een stortvloed van complimenten van mensen die idd beginnen te zien dat ik flink aan het afvallen ben, leuk! Ons groetritueel zit erop en ik maak me klaar om de warming-up te beginnen die altijd bestaat uit hardlopen. De luxe wil dat we vandaag direct een maatje mogen uitkiezen en ons tegenover elkaar in 2 rijen op moeten stellen. De opdracht? Simpel gewoon even tegen elkaar stoten, de 1 geeft de ander incasseert. Prima gaan we 'gewoon' even doen. Het even viel redelijk tegen de de oefening gaat vrij lang door. Bepaalde plekken op mijn borst en buik beginnen te prikken door de verschillende mensen die mij stoten gegeven hebben. Stom genoeg maakt het mijn hoofd wel echt leeg, ik denk nergens meer aan en met mijn blik ergens in het niets laat ik het geweld over me heen komen. Wanneer ik degene ben die mag stoten doe ik dat in het begin van de training nog rustig, ik wil niet extreem veel pijn ervaren dus waarom zou ik dat bij een ander doen?

De oefening verplaatst richting de benen, low kicks zonder blokken incasseren. Een paar keer is prima te doen maar ik kan verklappen dat wanneer je continu een trap op exact dezelfde plek krijgt je op een gegeven moment alleen maar kan denken; Please please hou op! Ik probeer alleen op te vangen door steeds te wisselen van been wat ik naar voren plaats. Doet het helpen? Nee totaal niet en iedere keer is het moment dat "Wissel' klinkt bijna muziek in mijn oren Het feit dat ik pijn heb doet rare dingen met mij, er lijkt een soort irritatie te ontstaan die ik bot vier op de mensen tegenover me. Wanneer we bijna 45 minuten op deze manier bezig zijn is daar de laatste opdracht, zowel trappen als stoten. Ik begin te merken dat ik het allemaal niet meer op kan vangen. De pijn die door mijn lijf schiet is intens en ja verdriet heb ik niet meer, maar ik weet niet of dit nu de oplossing is die ik eerder zo hard wenste. Ik merk dat ik begin weg te draaien voor stoten en trappen waardoor mijn tegenstanders mij veel simpeler kunnen raken. Na 50 minuten ben ik de eerste en de enige die afhaakt; ik zie sterretjes en ben duizelig. Mijn benen kunnen geen trap meer verdragen, ze trillen gevaarlijk alsof ze ieder moment gewoon kunnen bezwijken.

Eenmaal aan de kant vervloek ik mezelf, ik wil niet opgeven, ik wil niet de zwakste zijn verdomme ik wil gewoon door! En wat deed ik? (en serieus ik snap nog altijd niet waarom ) ik stapte weer terug de gevechten in. Bewust zocht ik die pijn weer op en van die keuze had ik nog geen seconde later weer spijt haha. Na ruim een uur zit de oefening erop, ik kan amper meer lopen het voelt alsof er prikkend lood in mijn benen zit. Tijd voor de volgende oefening want we gaan gewoon door. Stoten op kussens, eerst een ronde of 5 de kussens vasthouden en weer incasseren en dan zelf stoten. Ik kan gewoon niets meer hebben, de stoten door het kussen heen voelen als venijnige mes steken bij het opvangen en zelf stoten is 3 ronden heerlijk (ja de emotie mocht er weer even legaal uitgegooid worden ;)) maar daarna ben ik gewoon op. Weer moet ik stoppen en weer raak ik gefrustreerd door het feit dat mijn hoofd (of toch mijn lijf) mij in de steek laat. Hierna kwamen ze weer, de trappen. Crisis de kussens vasthouden was amper te doen, mijn benen deden zo een zeer..... Iedere trap weer tegen die plek aan die gewoon kapot getrapt is. Wanneer ik zelf mag trappen krijg ik al de opdracht voor 5 ronden te gaan ipv 10, al snap ik die opmerking volledig ik word er alleen maar meer gefrustreerd van eigenlijk. Dus ik gooi ronde 6 er achteraan en ja hoor weer finaal over mijn grens, weer sterretjes voor mijn ogen en dus weer naar de kant, ARG!! Uiteindelijk doe ik ronde 10 nog mee voor 80% maar het is een feit ik kan niet meer.

Einde training zou je hierna zeggen; maar nee hoor. Tijd om de bescherming aan te trekken en wederom te gaan sparren. De laatste partij breekt me, ik weet niet wat er gebeurde maar buiten het feit dat ik mezelf over een grens heen sleepte door toch door de pijn heen te bijten brak ik letterlijk. Einde gevecht was einde Joyce, simpel. De tranen staan in mijn ogen ik had mezelf zo op de grond kunnen laten vallen. Het klok alsof ik hyperventileerde maar het enige wat ik deed was vechten tegen alle pijn die uit emotie en fysiek gesloopt zijn voortkwam en niet helemaal instorten. Dit duurde een minuut en toen was het klaar, de rust die me overviel was bizar. Ja mijn lichaam is nog altijd kapot, lopen lukt vanavond amper en mijn benen, armen, borst en buik zijn zwart..... Maar ik voel me eindelijk weer een beetje mezelf. Ik zei toch al dat ik even een flinke sparsessie nodig had Fijn dat er zo goed gehoor gegeven werd aan deze wens 

Yesss dat was lekkerrrrrr!!!!! Die Buitentraining in Pijnacker al joggend met kussens en drinken naar een na bij gelegen veld noem het maar de outdoor dojo van sushiho hhhh. Lekker een ronde joggen hier na lekker bezig geweest op outdoor fitness toestellen. En hoe vind je dit treintje joggen hhhh. Een lekkere ronde met de kussens lekker chudan trappen maar ook op snelheid stoten en hard stoten heerlijk hoor. Nou kan niet wachten op de les van morgen see yeah!!!! Osu!!! And thx senpai's Priscilla Lambregtse Erwin idema Sylvia van der Bijl en Remco Koolhaas ik ben weer helemaal voldaan en klaar voor morgen.